Bérengère Bodin

In mijn geboortestadje in het westen van Frankrijk, dicht bij de oceaan, verklaarde ik als kind en tot groot jolijt van de volwassenen: “ik ga bij de Indianen wonen!”.

Op 15-jarige leeftijd kom ik in aanraking met het dansen en wordt die levensdroom werkelijkheid. Deze nieuwe taal brengt mijn liefde voor woorden onder spanning en leidt de zoektocht naar vrijheid die kenmerkend is voor de meutes die dezelfde nooit geleste dorst naar nieuwe waarheden delen...

Na mijn opleiding aan het CNDC in Angers wordt mijn – bewust wisselend – pad vooral bepaald door mijn ontmoetingen. Van dans van Raimund Hogue tot die van Joelle Bouvier, van theater van Isabella Soupart tot hedendaagse muziek met Silbersee, van animatiefilms maken in de geschifte wereld van Robyn Orlin in zijn reeks musea tot acteren in een film van Géraldine Doignon of spelen in een recente installatie van Philippe Grandrieux in Hong Kong met The scream.

Het is via primero van Lisi Estaras dat ik in Gent beland. En vanuit Gent ontstaan de talloze, ongelofelijke en rijke ontmoetingen zoals die met cacao bleu, met wie ik de film Nous trois co-regisseerde. Of met kabinet K, met wie ik daarna ook eigen werk met kinderen maakte in Une catastrophe fantastique 1 et 2. Of met Passerelle, waar ik choreografe was voor Je suis un palimpseste, et ce n’est pas un animal, gevolgd door A vos souhaits en ook nog Alstublieft. En natuurlijk ook de meest bijzondere van allemaal, die met Alain Platel! Dansen in C(h)oeurs, Tauberbach en Nicht Schlafen waren heel intense ervaringen als performer. 

Volgend seizoen werk ik na een eerste fijne samenwerking in 2018 op de Ruhrtriennale voor Univers, Incomplete, opnieuw samen met Christoph Marthaler in de Opera van Zurich.