Dag 2 van DANSAND! - Overwinning van de jeugd
DANSAND! is in volle gang, in een onstopbare beweging tot en met zondag, maar hopelijk in het geheugen gegrift tot in de eeuwigheid.
De jeugd van tegenwoordig... Waar gaat dat naartoe? Wat ons betreft, naar de top! Vandaag bewezen zo'n 100 jonge performers dat de toekomst wel degelijk in goede handen is. Gemotiveerd, geëngageerd en in dit geval nog eens uitzonderlijk getalenteerd.
We zagen P.A.R.T.S. vandaag terug, dit keer op het Sportstrand. Gisteren gaven ze ons hun eindwerk cadeau, vandaag mochten we de outdoor versie van Choreomania beleven. Een beklijvende performance waar ze drie jaar lang naar to hebben gewerkt onder de deskundige begeleiding van Mette Ingvartsen. Wie erbij was aan de Koninklijke Villa op vrijdag, bij The Dancing Public, had eigenlijk een vervolg gekregen - een strik rond dansmanie. Een oefening in pure focus onder een warme avondzon, Choreomania was de voorstelling die je niet mocht missen. Gelukkig speelt die vanavond opnieuw!
Choreograaf Michiel Vandevelde begeleidt dan weer de talentvolle gasten van fABULEUS. Voor DANSAND! brachten ze een nachtelijke strandversie van out of hands. Een voltreffer! We zagen de zaalversie en willen stiekem getuigen dat we dit net een tikkeltje straffer vonden. Alles kwam samen, de setting, de sfeer, de interactie van Zeedijk naar strand, de heldere sterrenhemel.. maar helaas ook een te strakke wind om de fakkels boven te halen. Was het leuk geweest? Ja. Maar de performers van fABULEUS shinen al genoeg zonder. In de rook verdwenen ze met een overdonderend applaus. DJ Sanne De Muynck kon op dat elan moeiteloos het feestje doorzetten - te kort helaas. We moesten afsluiten om 02u voor de goede orde, maar het mocht van ons zeker wel nog wat langer doorgaan!
Nog zo'n jong talent zijn de studenten van Conservatorium Antwerpen uiteraard. Met coördinator en choreograaf Samuel Baidoo zorgden ze aan het meeting point voor stiekeme interventies. Geen in-your-face performances, maar stille momenten in beweging. Een aangename ontdekking voor de toevallige passanten en de mensen die in onze gezellige buitenbar vertoefden.
Los van studenten ook jong werk van Azahara Ubera Biedma, de eco-erotische voorstelling rond planten. Bij momenten grappig, maar ook verstillend - zo een voorstelling waar je weet dat er maar één van is. Werk die durft uitdagen én bevragen. Maar laat net dat zijn waar DANSAND! in uitblinkt. Het is dan ook logisch dat we ook doorwinterde professionals met dat jeugdig talent proberen samen te brengen, en met het initiatief BREAKFASTCLUB van Gouvernement, ooit begonnen op DANSAND! en nu al aan z'n dertiende editie toe, slaagt ons dat wonderwel.
Wie zelf aan de slag wou gaan kon op Hotel Zonder ZeeZicht met Vicky Gheneyn een yogasessie ondernemen, of met Arsène Etaba een initiatie krijgen in Afrikaanse dansstijlen.
Er gebeurde zoveel dat je onmogelijk overal tegelijk kon zijn. Pieter Ampe en Michael Schmid waren in het Thermae Palace met ademoefeningen aan de slag terwijl Paula Almirón in een snikhete Japanse Tuin de legendarische Boliviaanse rivier Desaguadero bezwoer.
Repertório N.2 - een verzet in beweging tegen de onderdrukking van zwarte lichamen - stond toepasselijk op dezelfde hoogte als het standbeeld van Leopold II, aan de Koninklijke Villa. Een statement vraagt altijd om dialoog, dus we gingen na de voorstelling in gesprek met de makers en dramaturg Carolina Mendonça.
Wat ons opnieuw bij Choreomania brengt. Zoals velen met het hart op de juiste plaats, richtten de studenten aan het einde van de voorstelling hun stem op de wereld: een oproep tot bewustwording van de genocides die nog steeds plaatsvinden, en een krachtig pleidooi tegen de opmars van extreemrechts.
Ook Leopold II en zijn standbeeld passeerden – onvermijdelijk – de revue. De vraag of het anno 2025 nog noodzakelijk is om het koloniale verleden op te rakelen, verdient een ondubbelzinnig antwoord: ja. Geschiedenis die niet bevraagd wordt, blijft zich herhalen. Wie zijn verleden niet onder ogen durft zien, zet zijn toekomst op het spel.
Laten we het gesprek blijven aangaan - met openheid, met respect, en met oog voor elkaars menselijkheid. Een genocide veroordelen is geen politiek standpunt, het is een moreel kompas. En als ESINAM en Sibusile Xaba Africa Wola zingen aan de voet van het standbeeld, is dat soms ook gewoon wat muziek al eeuwenlang doet: mensen samenbrengen, verenigen en schoonheid delen.
Terugblikken op dag 2 doen we hier met de foto's van Tine Declerck.
+ 16 
