We verlaten het gewone danspodium en banen ons een weg door het circuit van het Concertgebouw. Twee vrouwelijke kunstenaars - Meytal Blanaru en Kinga Jaczewska - brengen een korte creatie die de relatie van het lichaam tot andere lichamen en de omgeving verbeeldt. Door de klassieke theaterzaal te verlaten, worden we getuige van hoe het dansende lichaam tijdens deze voorstellingen een dialoog aangaat met de omliggende architectuur en onze blik.
Dark Horse - Meytal Blanaru
In navolging van haar solo Rain, waarin reeds een intense relatie werd aangekondigd tussen persoonlijke kwetsuren en de confrontatie met de wereld, komt Meytal Blanaru solo terug met Dark Horse waarin zij de fysieke, door onze maatschappij opgelegde stereotypen ontkracht. Vanuit een positieve en krachtige ingesteldheid wil deze choreografie het vrouwenlichaam objectiveren in een spel van confrontatie met de toeschouwers. Gedreven door een grote veerkracht en vooral vanuit het diepe verlangen om haar uiterlijk te omarmen op het kruispunt van haar leven, met al zijn littekens, kwetsuren en tegenslagen, brengt zij een fysiek bevrijdende performance waarin zij zichzelf zonder compromissen bevestigt.
Dry Dances - Kinga Jaczewska
De praktijk van Dry Dances vertrekt vanuit Kinga Jaczewska’s interesse in brutalistische architectuur. Tijdens haar onderzoek naar dit architecturale genre creëerde ze een serie tekeningen gebaseerd op het werk van de Zwitsers/Franse architect Le Corbusier, die ze nu benadert als choreografische partituren. Tijdens December Dance brengen twee dansers choreografieën binnen in de betonarchitectuur van het Concertgebouw.
Naast de voorstellingen kan het publiek dit beeldend onderzoek van Kinga bewonderen. Materiaal die ook tot de voorstelling van BRUT heeft geleid, eveneens te zien op December Dance.