DECEMBER DANCE
In All Watched Over by Machines of Loving Grace verkennen Ezra Veldhuis en Bosse Provoost vrijheid en onvrijheid in relatie tot technologie, door het gelijknamige gedicht van Richard Brautigan uit 1967 te ensceneren.
Machines, medicijnen, algoritmes: veel nieuwe technologie lijkt eerder (arbeids)disciplinerend of gericht op sociale controle, dan dat ze ons nieuwe vormen van vrijheid geeft. Betekent dit dat Brautigans droom dood is? Leven we al in een totaal geperverteerde realisatie ervan? Of bevat de in zijn droom beloofde vrijheid nog steeds potentieel?
De voorstelling schippert tussen utopie en scepsis, tussen roes en ontnuchtering: we zien een “cybernetische ecologie”, waarin niet altijd duidelijk is of de verstrengelingen tussen mensen, materialen en apparaten symbiotisch of conflictueus zijn. Het licht lijkt te willen misleiden en hypnotiseren, de muziek vraagt om vertrouwen te hebben en los te laten. De vraag is niet óf we verstrengeld zijn, maar hoe we binnen die verstrengeling laveren, afzien en dansen.
At last I am free, I can hardly see in front of me!
I like to think (and
the sooner the better!)
of a cybernetic meadow
where mammals and computers
live together in mutually
programming harmony
like pure water
touching clear sky.
I like to think
(right now please!)
of a cybernetic forest
filled with pines and electronics
where deer stroll peacefully
past computers
as if they were flowers
with spinning blossoms.
I like to think
(it has to be!)
of a cybernetic ecology
where we are free of our labors
and joined back to nature,
returned to our mammal
brothers and sisters,
and all watched over
by machines of loving grace.
- Richard Brautigan
PRAKTISCHE INFO
- Duur: +- 60 min
- Language no problem
- Gebruik van strobo
Credits
