In het eerste programma van het jaar, helpt Monokino de winter vergeten en dromen we alvast over de zomer. Dit doen we met twee films waarin het strand – en alles wat daarrond gebeurt, de hoofdrol hebben.
- COPACABANA BEACH
VIVIAN OSTROVSKY — USA/BR, 1983 – 16MM – 10’ - DOMENICA D’AGOSTA
LUCIANO EMMER – IT, 1950 – 35MM NAAR DIGITAAL – 75’
Copacabana Beach
Gefilmd op Super 8, en overgezet op 16mm, kijkt Copacabana Beach met een humoristische blik naar het ritueel dat elke ochtend plaatsvindt op de promenade en het strand van Copacabana. Fitness in Braziliaanse stijl, met een vleugje voetbal en Carmen Miranda. Fun in the sun: waar de gejaagdheid van het leven plaatsmaakt voor excentrieke vrolijkheid.
Vivian Ostrovsky (1945) is geboren in New York, opgegroeid in Rio de Janeiro en opgeleid in Parijs. Ze maakte haar eerste experimentele film in 1980 en heeft sindsdien een omvangrijk oeuvre aan films gemaakt op Super 8, 16mm, video en met found footage. Het is een persoonlijk oeuvre opgebouwd uit filmdagboeken en -collages, die gekenmerkt worden door een dromerige speelsheid en humor. Muziek heeft een belangrijke plaats in Ostrovsky’s werk. Niet enkel in letterlijke zin, maar ook symbolisch, de films swingen de pan uit!
Domenica d'agosto
De Italiaanse cineast Luciano Emmer is ten onrechte wat minder bekend bij het grote publiek, wat jammer is, want zijn films doen niet onder voor die van tijdgenoten als Rossellini, Antonioni, of Fellini. Domenica d’agosto (een zondag in augustus) is een voorbeeld van wat de Italianen het ‘rosy neorealisme’ noemen. Een periode aan het einde van het Italiaanse neorealisme, waar de films lichter, vrolijker en optimistischer zijn, zonder de sociale realiteit uit het oog te verliezen. Het optimisme dat in de naoorlogse Italiaanse samenleving leeft, sijpelt door in enkele films die ruwweg tussen 1950 en 1960 gemaakt worden.
Ook in Domenica d’agosto staat de alledaagse Italiaanse samenleving centraal. 7 augustus 1949, om precies te zijn, een broeierige zomerse zondag, waar de Romeinse jongeren met de fiets, de auto of in de overvolle trein naar het strand van Ostia trekken om enige verkoeling te zoeken. Een groepje chique vriendinnen gaat naar een privé strand, terwijl de stoere jongens uit het arbeidersmilieu een rommelige strand aan de rand van de stad als einddoel hebben.
Als de wegen van Enrico en Marcella elkaar kruisen, vergeten ze even wie – en waar ze zijn, en hebben enkel oog voor elkaar. Samen proberen ze een hindernissenparcours te overwinnen dat bestaat uit klassenverschillen, hormonen, prikkeldraad en Italianen die hun mening niet onder stoelen of banken steken. Pretentieloos en vol humor ontluikt zich een kalverliefde – en het drama dat daarmee gepaard gaat, op de stranden van Ostia.
Met een grote liefde voor Italië, de jeugd en film, heeft Emmer voor zijn langspeeldebuut voornamelijk niet-professionele acteurs gecast. Onder de vijf professionele acteurs bevonden zich Marcello Mastroianni, die een verkeersagent speelt die in Rome op wacht staat, en Franco Interlenghi als de knappe tiener uit de arbeidersklasse die flirt met Marcella, het meisje uit een snobistisch gezin uit de Romeinse middenklasse.
Voor meer informatie contacteer de collega's van Monokino via info@monokino.org