Geen poeha en kabaal maar beeldende rijkheid die inventief en subtiel samengesteld wordt
Drumster en componiste Anke Verslype is de drijvende kracht achter aki, waarmee ze haar eigen muziek naar buiten brengt. Sinds de Niobe EP (2020) is dat met een bezetting die al heel wat lof oogstte voor z’n ongewone sound en verfijnde samenhang. De combinatie van drums met harp, gitaar en bas is uniek en doet de oren spitsen.
De muzikanten hebben diverse trajecten achter de rug waarmee ze elk een impact hebben op de sound van de band. Harpiste Marjolein Vernimmen heeft een klassieke achtergrond, maar is zich gaandeweg op meer gaan toeleggen op improvisatie. Gitarist Willem Heylen maakt ook deel uit van het al even subtiel spelende trio Cinema Paradiso, terwijl bassist Ruben De Maesschalck een van de oprichters is van het knetterend hedendaagse Bombataz.
Het samenspel is subtiel en sober, maar verglijdt nergens in behaagzucht. Het is bovenal muziek die een poëtisch verhaal te vertellen. De muzikanten werken met structuren die kunnen ademen en vrij omspeeld worden. Tegelijk krijgt ook de luisteraar de kans om er een eigen invulling aan te geven. Met die vrijheid zitten ze verankerd in de jazz, maar ze doen net zo goed inspiratie op bij tekst en beeld, smokkelen invloeden binnen uit kamermuziek en leunen aan bij een weidse, filmische en minimalistische klankenwereld. Die beheersen ze zo mooi dat de muziek regelmatig garant staat voor verrassende emotionele kopstoten.
Voor hun tournee en eerste langspeler (W.E.R.F. Records) krijgt aki gezelschap van rietblazer Joachim Badenhorst. Door zijn expertise in tal van stijlen en temperamenten kan hij een echte meerwaarde zijn en de sound verder verrijken. Met dat meditatieve en gracieuze geluid staat aki dan ook aan de voorhoede van een nieuwe generatie die de veelkleurige Belgische jazz en aanverwante werelden verkent met bedwelmende resultaten.