David Weber-Krebs onderzoekt in Endgame Assembly het einde als kritische reflectie op ecologie en identiteit
Tijdens zijn residentie bij KAAP zal David Weber-Krebs werken aan zijn nieuwe project Endgame Assembly. In dit werk nodigt hij toeschouwers uit om samen het einde te ervaren – het einde als een kritisch moment van reflectie op actuele vraagstukken rond ecologie en identiteit.
Endgame Assembly verkent diepgaande discussies over klimaatverandering, massale uitsterving en de belofte van de apocalyps, thema’s die al meer dan twee decennia een centrale rol spelen in de Westerse academische en artistieke wereld. Deze narratieven, vaak te zien in films zoals Melancholia (Lars von Trier, 2011), de producties van Roland Emmerich, en recentelijk in Netflix-films zoals Don’t Look Up (2021) en Leave the World Behind (2023), komen vaak voort uit relatief veilige posities en presenteren een enigszins romantische kijk op (toekomstige) eindes.
Tegelijkertijd wijzen andere stemmen erop dat voor inheemse en gekoloniseerde volkeren de apocalyps al heeft plaatsgevonden. Voor hen zijn kolonisatie, ecologische vernietiging, ongelijkheid en sociale onrechtvaardigheid reeds catastrofale gebeurtenissen geweest. Zij leven al in een post-apocalyptische realiteit en stellen de Westerse, geprivilegieerde verhalen over het einde ter discussie.
In Endgame Assembly komen deze uiteenlopende perspectieven samen. In plaats van de kloof te benadrukken, zoekt Weber-Krebs naar manieren om deze te overbruggen en te reflecteren op de mogelijkheid van gedeelde hoop in een wereld die geconfronteerd wordt met een veelheid aan 'einden'.
