Aphasia

Every revolution, every genocide, has its soundtrack

Onder uitzonderlijke omstandigheden en zware sociale druk plegen gewone mensen de meest ondenkbare misdaden. Wanneer we denken aan geweld op grote schaal, doen we dat meestal uit angst om zelf een slachtoffer te worden. APHASIA wil deze notie omkeren en, in dialoog met het publiek, nadenken over dat wat statistisch veel waarschijnlijker is, namelijk dat wij, onder de 'juiste' omstandigheden, uiteindelijk de daders en niet de slachtoffers zullen zijn.

De voorstelling APHASIA ontsprong op het kruispunt van muziek, film, storytelling en dans. Het publiek wordt ondergedompeld in de sfeer van een nachtclub en neemt fysiek deel aan een intiem onderzoek naar geweld, de wereld van daders, omstanders en individuele verantwoordelijkheid. 

Gefluister, geruchten over het plegen van misdaden en toekijken, medeplichtigheid en geweld. Elke revolutie, elke genocide heeft zijn soundtrack.

Uitgangspunt voorstelling

Het uitgangspunt voor de ontwikkeling van de voorstelling is een anekdote over dj Max, een pionier van de elektronische muziek in Belgrado. Hij speelt de hoofdrol in een van de meest beruchte foto's van de oorlog in Bosnië. Daarop is te zien hoe hij een moslimvrouw, die eerder door Servische paramilitaire troepen was gedood, tegen het levenloze hoofd schopt. Miljoenen mensen hebben de foto gezien. Ze werd genomen door de Amerikaanse fotograaf Ron Haviv en ging de wereld rond. Sontag schreef erover, Godard maakte er een kortfilm over, en journalisten noemden dit een foto die alles laat zien wat je over de oorlog moet weten.

Na de oorlog gingen de foto's van Haviv deel uitmaken van een grote collectie foto- en videomateriaal die werd geraadpleegd als vaak cruciaal bewijsmateriaal in strafrechtelijke vervolgingen door het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag. In verschillende gerechtelijke procedures, te beginnen met het proces tegen Slobodan Milošević, werd de foto als bewijs aangevoerd om de commandoverantwoordelijkheid van de Servische autoriteiten voor de in het voormalige Joegoslavië gepleegde misdaden aan te tonen. Verschillende getuigen identificeerden de soldaat als Srđan Golubović, een voormalig lid van de Servische Vrijwillige Garde. Op het slagveld stond hij bekend als Max, in Belgrado als dj Max.

In zijn enige interview zegt dj Max dat hij uit een mooi deel van Belgrado komt. Hij vertelt de interviewer dat als hij ter dood zou worden veroordeeld en maar één telefoontje zou mogen doen, hij zijn moeder zou bellen. En dat zijn grootste tekortkoming is dat hij 's morgens niet wakker kan worden en dan prikkelbaar is tot de middag. Het was vroeg in de namiddag toen hij de dode vrouw op de stoep schopte. In het interview zegt hij niets over zijn rol in de oorlog. Wanneer de interviewer vraagt: "Wie is dj Max?", "Wie ben jij?", antwoordt hij: "Een jongen uit de buurt."

Premiere en toerdata

• 12.05.22 | Kunstenfestivaldesarts, KVS Box (Brussel)
• 13.05.22 | Kunstenfestivaldesarts, KVS Box (Brussel)
• 14.05.22 | Kunstenfestivaldesarts, KVS Box (Brussel)
• 26.09.22 | STUK (Leuven)
• 01.10.22 | AMOK (Brugge)
• 10.12.22 | De Singel (Antwerpen)
• 28.04.23 | Donaufestival (Krems)
• 29.04.23 | Donaufestival (Krems)
• 30.04.23 | Donaufestival (Krems)
• 26.06.23 | Theaterformen (Hannover)
• 27.06.23 | Theaterformen (Hannover)
• 27.08.23 | Zürcher Theater Spektakel (Zürich)
• 28.08.23 | Zürcher Theater Spektakel (Zürich)
• 29.08.23 | Zürcher Theater Spektakel (Zürich)
• 30.08.23 | Zürcher Theater Spektakel (Zürich)

^{* Meer data volgen}