Paal Nilssen-Love CIRCUS

Paal Nilssen-Love CIRCUS ontstond als direct gevolg van de reisbeperkingen door de coronapandemie. Het Oslo World Music Festival vroeg Nilssen-Love om een nieuwe band samen te stellen met muzikanten uit Noorwegen. Hij kwam met spelers uit verschillende kampen, ervaren in verschillende stijlen: etnisch, klassiek, hedendaags, jazz, free jazz, noise, pop etc. De zeven unieke stemmen werden verzameld rond gemeenschappelijke muzikale ideeën en denkwijzen en een gedeeld begrip van muzikale vrijheid. Elke muzikant met een verantwoordelijkheid voor de muzikale ontwikkeling, elk met een missie om elkaar en ook het publiek te verrassen.

Nilssen-Love heeft de muziek gecomponeerd, maar de nummers zijn meer kaarten met vrijheid voor elke muzikant om richting en intensiteit te kiezen. Nilssen-Love put inspiratie uit reizen en studies van de afgelopen jaren in Ethiopië en Brazilië, naast zijn jarenlange fascinatie voor muziek uit Mali en Senegal. Maar alles is geworteld in een breed gedefinieerde geïmproviseerde muziek. Dit maakt PNL Circus een zeer onvoorspelbare band - spannend, intens, opzwepend, die verschillende gevoelens raakt die zowel verdrietig als aangenaam kunnen zijn.

De première van de band maakte een enorme indruk op zowel publiek als pers en werd door velen beschouwd als het hoogtepunt van het festival. Om enkele schrijvers te citeren (vergeet niet dat dit tijdens COVID19-restricties was met een beperkt zittend publiek): 'Jungle fever in the circus: The cheering lifted the roof during this concert and it’s a miracle that we didn´t all descend to civil disobedience, kicked down the tables and started dancing' Audun Vinger, Jazz i Norge

'Paal Nilssen-Love Circus gives us a dance party, and it hurts to stay seated with music like this. Riffs from Ethio-jazz and Brazilian rhythms floats in a wild, freely improvised nude bath!'  Torkjell Hovland, Ballade.no

His new septet, Circus, conveys the usual raucous intensity, but it feels much different than his usual modus operandi, both in the prevalence of composed material – much of it borrowed from and/or inspired by Brazilian music – and the presence of vocalist Juliana Venter, an actor who brings plenty of drama to her mix of written and improvised melodies and texts. (…) The arrangements are full of shifts, toggling between radically different, jacked-up folk styles, but the timbre, visceral rapport, and presence of Venter carve out unique territory. It’s simultaneously playful and furious, with more concise improvised passages cutting through the arrangements with a furious sense of purpose.(…) A fantastic surprise. Peter Margasak, The Quietus