The Milk Factory ft. Hannah Tolf

In deze tijden van moordende tempo’s, hysterische multitasking en onophoudelijke beeldenstorm lijkt het wel alsof je alsmaar meer moet opzuigen en reproduceren, ook als muzikant. Cross-over, eclecticisme en grensoverschrijdingen zijn geen opties meer, ze zijn onontkoombaar. Ze worden verwacht en verplicht. Ze zijn de norm geworden in een circus dat geen nauwere focus of bescheidenheid meer tolereert. Ze zijn intussen ook uitgehold. The Milk Factory kwam misschien op het juiste moment.

De band ontstond bij gitarist Edmund Lauret en pianist Thijs Troch, vertegenwoordigers van de avontuurlijke Gentse jazzscene die momenteel furore maakt door in uiteenlopende richtingen heil te zoeken. Van meet af aan werden een paar dingen scherp gesteld: dit zou geen zoveelste oefening in bonte dadendrang worden, geen stilistisch allegaartje zonder focus, geen overmoedig geroep. The Milk Factory zou naar de essentie gaan: melodieën, hechte interactie, consistente sferen en songs.

The Milk Factory maakt geen muziek van het Grote Gebaar, maar van de kleine geste. Dromerige intimiteit en schuifelende speelsheid, maar ook voorzien van openheid en ademruimte. Van minimalistisch gedwarrel en gave klanken tot warme harmonieën en zoekende melodieën; dit is interactie die inzet op een collectieve lyriek die niet inslaat, maar indirect overmeestert. En net zoals volumineus gebulder je soms achterlaat met indrukken die vliegensvlug oplossen, zo speelt The Milk Factory songs die ondanks hun discrete aanpak niets van hun impact verliezen.

(bio geschreven door Guy Peters)