Charlotte Goesaert foto door Bart Grietens

Charlotte Goesaert

Over deze artiest

Charlotte Goesaert (1987) is een Belgische choreografe, danseres en performer. Na haar afstuderen in 2009 aan de Fontys Dansacademie in Tilburg bleef ze in Nederland wonen en werkte ze internationaal. Zo was ze als danseres en performer betrokken bij creaties als Skagen (Almschi, 2011), Tuning people (Synchroon, 2019), Romeo Castellucci (Giudizio, Possibilit, Essere 2014) en Post uit Hessdalen (Echo, 2019). Ze werkte in Rotterdam met stadsgezelschap Ro Theater, in Lissabon met choreografe Olga Roriz, in Berlijn met Alize Zandwijk en in Keulen met danstheatergezelschap Bodytalk/Johann Kresnik.

Vanaf 2016 maakte ze samen met acteur en stemkunstenaar Joost Maaskant haar eerste werken EPIC FAIL (2016) en Loophole (2018). In 2019 maakte ze samen met maker Karolien Verlinden (van Tuning People) de voorstelling ChitChat. Deze werken toerden langs Belgische en Nederlandse theaters en festivals zoals Operadagen Rotterdam, Grensverkeer, Tweetakt en Theater Aan Zee. Wat deze voorstellingen bindt is de voorliefde voor het grandioze breken of falen en de zoektocht naar de mens in zijn onvolmaaktheid. Rauwe portretten, zonder opsmuk, van mensen die met een speelsheid binding zoeken met het publiek en hun kwetsbaarheid en ongemakken.

In 2019-2020 ging Charlotte alleen aan de slag met het grootschalige onderzoek CRIP. Met als doel om zich nog meer onder te dompelen in de mens, onderzocht ze dans als documentaire en de beperking van het lichaam. Dit onderzoek is de fundering voor haar toekomstige werk. Zo maakte ze in 2021 I-object in samenwerking met Körperverstand Tanztheater Wien. Deze voorstelling is een fysiek concert voor jongeren, waarin drie spelers met een tv-scherm een zoektocht aangaan om hun seksualiteit te ontdekken.

In 2022-2023 maakt Charlotte de voorstelling whatchamacallit, een performance-expositie met een diverse cast van vijf spelers. Charlotte: "whatchamacallit openbaart de kiemen voor mijn artistieke visie voor de toekomst: hoe ik het dagelijkse leven injecteer in mijn werk, hoe ik vormelijk experimenteer voor elk concept (zoals een expositie), hoe ik dans en video verbind, hoe ik sociaal-interactief werk met professionals, non-professionals en een diverse cast en hoe ik me onderdompel in onderwerpen waar we maatschappelijk gezien liever van wegkijken."