Charles Dekeukeleire

Charles Dekeukeleire is, samen met Henri Storck, een van de pioniers van de Belgische cinema. Al met zijn eerste films Combat De Boxe (1927) en Impatience (1928) maakte hij internationaal furore; terwijl hij in Vlaanderen aanvankelijk als te experimenteel of amateuristisch weggezet werd. Met Storck, die zijn werk in 1928 in Oostende presenteerde, ontwikkelde hij een diepe en jarenlange vriendschap.

Dekeukeleire is auteur van een 70-tal documentaires en een 4-tal speelfilms. Hij zocht en vond aansluiting bij de internationale avant-garde en was in ons land de grondlegger voor de sociaal geïnspireerde, kritische documentaire. 

Hij geloofde rotsvast in de maatschappelijke en zelfs politieke rol van de cinema. In zijn, nog steeds lezenswaardige, essay L’émotion Sociale (1942) beschrijft hij de behoefte aan een nieuwe collectieve bezieling, een gedeelde vreugde die de samenleving terug menselijk maakt en ook nieuwe kunstvormen doet ontstaan. Dekeukeleire vindt het de taak van de kunstenaar om “alle menselijke activiteiten te coördineren op het emotionele vlak, de voertaal creëren voor het gevoel, zodat de kunstenaar in zijn sociale rol de sereniteit van geest terugvindt die hij ook schenkt aan anderen.” Hij streeft naar technische perfectie en de montage van zijn films getuigt tot op vandaag van een enorme vakkennis en geduld.