Een hevig feestje op dag 9

Lezen als je tijd hebt - want net als het feestje van gisteren weten we van geen ophouden.

Het waren de wijze woorden van de legendarische Miley Cyrus als we ons niet vergissen: It's our party, we can do what we want, it's our party, we can say what we want - it's our party, we can love who we want. En het was ons feest. Van ons allemaal. De voorlaatste dag van AMOK werd stevig afgesloten en we zijn daar zot content mee.

De avond begon goed met de mannen van Trance Plantations. Zij kregen de opdracht het volk naar de zaal te lokken. Weliswaar nog wat vroeg op de avond, maar ondanks het vroege startuur is het toch bijzonder diep in de nacht geworden. Trance Plantations is een bijna transcendente ervaring waar zowel Nathan Daems als Falk Schrauwen (beiden bekend van oa. Echoes of Zoo) je meenemen op een tribal trip door het universum. Een release van WERF Records waar we nog steeds bijzonder trots op zijn. De reverb was geweldig, de sfeer zat meteen goed. 

Next up was Yazz Ahmed, deze Brits-Bahreinse trompetiste sleepte met haar Polyhymnia Album of The Year in de wacht en werd ook al verkozen tot Jazz Act of the Year. Een big deal dus op ons podium en ze ontgoochelde niet. Samen met haar band kreeg ze de zaal volledig mee - maar vooral (in onze bescheiden mening) vibrafonist Lewis Wright kon ons krijgen. Deze band kon niet ontbreken in onze line-up vanavond en we zijn dan ook énorm blij dat ze de grote oversteek hebben gewaagd naar het vasteland! 

En normaalgezien heb je met een double bill genoeg muziek in je maag gespitst voor één avond, maar dit is AMOK - so we won't stop! Bam, breng maar Alfa Mist op het podium. De man die Jazz Middelheim ontglipt is door covid-19 beslommeringen maar nu zijn we ettelijke weken verder en jawel hoor.. Daar was hij dan. Band and all. Het publiek kon nog maar net in de zaal. De zaal rook heerlijk naar zweet en anticipatie. En dan een uurtje lang werden we getrakteerd op de nieuwste plaat Bring Back en enkele nummers die steeds scoren in het Alfa Mist repertoire. We stonden backstage en we zagen niets dan mooie, blije gezichten. Zonder mondmasker, swayend bij elkaar: zoals het hoort. Een nostalgisch gevoel overkwam ons een beetje. Gelukkig zijn er daar pintjes voor. Maar Alfa Mist - een perfecte set!

En ja - het lijstje gaat verder. Enter: Los Bitchos! Stevig gitaarwerk en een drumstel - meer heeft de band niet nodig. Tijd om te dansen. Tijd om los te gaan op Frozen Margaritas, The Link is About To Die en jammergenoeg - voor we het wisten was het tijd voor Las Panteras - het laatste (en nieuwste) nummer van de band. Met een vleugje humor, heel wat female rockpower en a lot of (gepaste) attitude sloten we de concertreeks in de zaal af. Als je nog eens de kans krijgt om Los Bitchos ergens te zien.. Bel ons, we komen graag mee!

Op naar de foyer - daar mocht Susobrino het feest verder zetten. Met zowat alle instrumenten ging deze one-man band aan de slag. The crowd went nuts en iedereen zag dat het goed was. We maakten eigenlijk gewoon allemaal deel uit van één groot verjaardagsfeest, want Suso was jarig! Feestje! Happy birthday man, we zijn er volgend jaar ook graag bij! 

En afsluiten - maar over een tijdspanne van enkele uren weliswaar - deed DTM Funk. Soul fun muziek was het ingrediënt van deze dj-set en onze AMOK makers hadden er zin in. Beentjes uitslaan, het afbouwen is voor morgen! DTM Funk wist het feest goed gaande te houden en we weten eigenlijk niet meer hoe laat het was. Maar bleek dat er eigenlijk niet toe te doen. Dag 9 werd dag 10 en zo zag de laatste dag van AMOK het daglicht.. 

Ohja en Rik De Bruycker, hoe cool was dees?! Tussen de concerten reden genoeg om de zaal te verlaten - ja, ook voor twee pintjes en een cola - maar de sets van Rik zorgden voor een ongoing party.

Ja, het woord feest is hier veel gevallen maar het anders omschrijven zou simpelweg verkeerd zijn. Dag 9 -slash - 10 van AMOK: u was geweldig. Peeps die erbij waren.. Jullie zijn de max! Liefste collega's van KAAP en Cactus.. jullie zijn ook fijne maatjes!